مهر پرستی شیعیان

وهابی ها و اهل سنت به شیعه اتهام مهر پرستی می زنند آیا این صحیح است؟

فرق بین مسجود له و مسجود علیه :

یکی از ایراد‌هایی که وهابی‌ها به شیعیان می‌گیرند ، این است که می‌گویند شما مهر پرست هستید و خیال می‌کنند که نمازگذار مهری را که جلوی خود گذاشته است ، عبادت می‌کند ! .

در جواب این مطلب باید گفت که متأسفانه وهابی‌ها فقط به دنبال این هستند که با کوچکترین بهانه مشرک بودن شیعیان را ثابت کنند ؛ با این که خود آن‌ها می‌دانند که شیعیان اگر بر مهر سجده می‌کنند ، نه به این خاطر است که مهر را عبادت کنند ؛ بلکه فقط به این خاطر است که به پاک بودن آن اطمینان دارند و و نیز یقین دارند که این تربت جزئی از زمین هستند .

اگر قرار باشد که سجده بر مهر شرک باشد ، قطعاً سجده بر فرش ، عمامه ، لباس ، سجاده و ... نیز شرک خواهد بود .

اگر نعوذ بالله شیعیان مهری را که از پاک‌ترین مکان‌های روی زمین تهیه کرده‌اند ، عبادت می‌کنند ، وهابی‌ها فرش و سجاده را عبادت می‌کنند . چه فرقی است بین سجده بر مهر و سجده بر فرش ؟!!!

بخارى در صحیح درکتاب الصلاة، ص91 از پیامبر(ص) نقل مى کند:

جُعِلَت لی الأرضُ مسجداً وطهوراً; زمین سجدگاه و مایه پاکیزگى براى من گردیده است.

لذا شیعیان به تاسى از پیغمبر خود که سجده بر زمین را واجب مى دانند، بر زمین سجده مى کنند.

به دلیل آن که اغلب خانه ها، منازل و مساجد، مفروش مى باشد و دسترسى به زمین آسان نیست و از طرفى جمع کردن فرش ها در وقت نماز ممکن و مقدور نمى باشد، لذا شیعیان قطعاتى از زمین و خاک پاک را که مهر یا تربت نامیده مى شود با خود همراه دارند تا براى سجده کردن به زحمت نیفتند.

بنابراین شیعیان همواره مهرى را به نیت قطعه اى از زمین همراه دارند تا بتوانند مطابق دستور قرآن مجید سجده نمایند. این قطعه از زمین، آن طور که مغرضان بر ضد شیعیان تبلیغ مى کنند به نیت بت نمى باشد.چون شیعه در مقابل این تکه خاک نماز نمی خواند بلکه در پیشگاه خداوند، پیشانی روی یک قطعه زمین پاک می گذارد ، یعنی همان چیزی که قرآن وسنت صحیح دستور داده است.

اخبارى از اهل بیت طهارت رسیده است که سجده بر تربت پاک حسین که به خاک کربلا معروف است، موجب فضیلت بیشتر و ثواب زیادتر مى شود. بدیهى است که سجده بر تربت کربلا مستحب است و واجب نیست.

در مورد اهمیت خاک کربلا، جلال الدین سیوطى در خصائص الکبرى از ام سلمه و نیز عایشه نقل مى کند: «دیدم حسین(ع)در آغوش جدش رسول الله نشسته است و خاک سرخ رنگى در دست آن حضرت مى باشد. آن حضرت آن خاک را مى بوسد و مى گرید. ام سلمه پرسید یا رسول الله! این خاک چیست؟ ایشان فرمود: جبرئیل مرا خبر داده است که حسینم را در سرزمین عراق مى کشند. این خاک را از آنجا برایم آورده است، و من بر مصایب حسینم گریه مى کنم. سپس تربت را به ام سلمه داد و فرمود: چون دیدى این خاک به خون تبدیل شد، پس بدان که حسینم را کشته اند. ام سلمه آن خاک را در شیشه اى نگاه داشت تا در ظهر روز عاشوراى سال 61 هجرى، آن خاک به خون تبدیل شد و ام سلمه دریافت که حسین را به شهادت رسانده اند.»

بر این اساس، اعتقاد شیعیان که گرفته از نص قرآن و سنت پیامبر و توضیحات ائمه معصومین (عترت پیامبر و ثقل اصغر) است، سجده بر وجه الارض است، یعنى خود زمین و هرچه مصداق زمین باشد، مانند سنگ بشرط آن که نظیر طلا و نقره (و سایر فلزات و سنگهاى قیمتى) معدنى نباشد و چیزهایى که از زمین مى روید، (بشرط آن که خوراکى و پوشاکى نظیر پنبه نباشد). لذا بهتر است سجده بر خاک کند و فرش و آسفالت (قیر) و نظایر آن ها چون از مواد معدنى است نمى توان بر آن سجده کرد.

سجده بر خاک کربلا (با حکمت هایى که ائمه فرموده اند) فضیلت بیشترى دارد، چون شهادت امام حسین نمونه کامل بندگى است ودر کربلا سر به خاک بندگى نهاد

و در این راه خون او بر زمین ریخته شد. لذا سجده بر خاک کربلا نه تنها شرک

نیست، بلکه توحید کامل است و سجده براى امام حسین نیست، سجده بر بهترین

خاک است براى خدا.

اگر سجده بر تربت امام حسین شرک باشد، سجده ملائکه بر خاک آدم هم شرک است. در حالى که خداوند هرگز دستور به شرک نمى دهد، بلکه به توحید کامل دستور مى دهد. شیطان که ظرفیت توحید کامل را نداشت، سجده نکرد. لذا سجده ما، سجده بر خاک کاملترین خلیفه خدا در زمان خود و به امر خدا و براى خدا است.