آیا مراسم عزادارى از دوران صفویه رواج یافت؟
عزادارى بر امام حسین علیه السلام از زمان شهادت او بوده است؛ ولى تا زمان
آلبویه (در سال 352 ق) این عزادارى مخفى بود. قبل از قرن چهارم، عزادارى
براى امام حسین علیه السلام ، علنى نبود و نهانى در خانهها انجام مىگرفت؛
اما در نیمه دوم قرن چهارم، سوگوارى در روز عاشورا آشکار و در کوچه و
بازار انجام مىیافت. عموم مورخان اسلامى - مخصوصاً مورخانى که وقایع را به
ترتیب سنواتى نوشتهاند؛ از قبیل ابن‌جوزى در کتاب منتظم و ابناثیر در
کتاب الکامل و ابنکثیر در کتاب البدایة و النهایه و یافعى در مرآت الجنان و
ذهبى و دیگران - در ضمن ذکر وقایع سال 352 و سالهاى بعد از آن، کیفیت
عزادارى شیعه را در روز عاشورا نوشته اند.
چرا شیعیان روزه روز عاشورا را مکروه ولی اهل تسنن مستحب می دانند؟
پرسش:
فلسفه این که در روز عاشورا روزه گرفتن مکروه است چیست؟ دلیل آن چیست؟ وقتی
اهل سنت را می بینم آنها می گویند روز عاشورا روزه گرفتن مستحب است. این
فرق به خاطر چیست؟
پرسش: شروع گریه و عزا برای امامان شیعه، از آن زمان بود که علمای شیعه به تدریج ،آن را به صورت یک عبادت و سنّت در آوردند.
جواب اجمالی:
اولاً: عزاداری بر امام حسین (ع) از زمان پیامبر اسلام (ص) برپا شده است و این مطلب از طریق شیعه و سنّی نقل شده است.
ثانیاً: بعد از شهادت امام حسین (ع) عزاداری آن حضرت توسط اهل بیت ـ علیهم
السلام ـ برپا شد و نخستین عزاداران آن حضرت، اسراء کربلا بودند و مکان
عزاداری نیز در کوفه و شام بوده است. در مدینه نیز نخستین فرد عزادار امّ
سلمه زوجة رسول اکرم (ص) می باشد و شیعیان پیرو و تابع سنّت نبوی و ائمه
اطهار هستند.
آیا امام حسین علیه السلام را شیعیان به شهادت رسانده اند؟!!
توضیح سؤال:
با وجود تمام نصوص و عبارات صریحی که در متون تاریخی ذکر گردیده و همچون
روز روشن است که قاتل امام حسین علیه السّلام چه کسی است؛ اما با این وجود
همچنان برخی افراد در سایت ها و کتاب های خود در صدد عوام فریبی و سم پاشی
بر آمده و این جمله از امام حسین علیه السلام در کتاب ارشاد شیخ مفید رحمه
الله علیه را خطاب به شیعیان آن حضرت دانسته و به این وسیله آنها را قاتلان
واقعی آن حضرت معرفی نموده اند. از این رو لازم است توضیحاتی پیرامون این
موضوع ذکر گردد.
چرا امام حسین(ع) در مقابل معاویه اقدام به قیام نکرد،ریشه در اموری دارد که تنها برخی از آنها را میتوانیم اشاره می شود:
1- وجود صلحنامه:
امام(ع) در یکی از جوابهای خود به نامههای معاویه خود را پایبند به صلح
نامه معاویه با امام حسن(ع) معرفی کرده و اتهام نقض آن را از خود به دور
دانسته است : «و معاذ اللَّه ان انقض عهداً عهده الیک اخی الحسن(ع)». (1)