اعتقاد به کتمان خلافت

 اهل سنت می گویند اعتقاد شما بر وصایت حضرت علی ، نشانه بطلان مذهب شیعه است، چون لازمه این عقیده، متهم ساختن صحابه به« کتمان» است.

یعنی اینکه صحابه، قضیه امر خلافت حضرت علی (علیه السلام) را کتمان کردند و در حق پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) خیانت کردند.

احمد بن حنبل، رئیس حنابله، متوفای 241 (که خودش هم می‌گوید که هر روایتی را در مسند من ندیدید، بدانید که صحیح نیست و من هر روایتی را که صحیح بود، در این مسند آورده ام.)

ایشان نقل می‌کند از عبد الرحمن بن أبی لیلا که:فحدثنی انه شهد علیا رضی الله عنه فی الرحبة، قال: أنشد الله رجلا سمع رسول الله صلى الله علیه و سلم و شهده یوم غدیر خم الا قام و لا یقوم الا من قد رآه. فقام اثنا عشر رجلا. فقالوا: قد رأیناه و سمعناه حیث أخذ بیده، یقول: اللهم وال من والاه و عاد من عاداه و انصر من نصره و اخذل من خذله، فقام الا ثلاثة لم یقوموا، فدعا علیهم فاصابتهم دعوته.

وقتی امیرالمؤمنین (علیه السلام) خلیفه شد، عده ای که به دنبال پست و مقام و مال و منال بودند، شروع کردند علیه امیرالمؤمنین (علیه السلام) تبلیغ کردن. امیرالمؤمنین (علیه السلام) گفت که خلیفه واقعی من هستم و پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) مرا منصوب کرده است و کسانی که قبل از من بوده اند، همه بر باطل بوده اند.

امیرالمؤمنین (علیه السلام) در رحبه کوفه، (شاید منظور حیاط مسجد کوفه باشد یا محلی در نزدیکی کوفه) بلند شد و مردم را قَسَم داد: هر کس که در غدیر خم بوده است و دیده است که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) دست علی را گرفت و فرمود: «هر که من مولای اویم، علی نیز مولای اوست»، بلند شود و شهادت بدهد. 12 نفر بلند شدند و گفتند که ما دیدیم و شنیدیم که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) دست او را گرفت و فرمود: «خدایا ... ... ... ». 3 نفر از آن صحابه بلند نشدند. علی هم بر آنان نفرین کرد و نفرینش، آنها را گرفت.(مسند احمد، ج1، ص119)

جناب ابن اثیر جزری که از استوانه‌های علمی رجالی اهل سنت است، کتابی دارد به نام أُسْدُ الغابة که در رابطه با صحابه نوشته است و جامع ترین و کامل ترین کتابی که قبل از ابن حجر نوشته شده، این کتاب است و تلاش کرده است تا اسامی تمام صحابه را جمع آوری کند. ایشان در ج3، ص321 می‌گوید:انهم سمعوا ذلک من رسول الله صلى الله علیه و سلم و کتم قوم فما خرجوا من الدنیا حتى عموا و أصابتهم آفة منهم: یزید بن ودیعة و عبد الرحمن بن مدلج.امیرالمؤمنین (علیه السلام) که نفرین کرد و نفرینش اثر کرد، از جمله آن افراد: یزید بن ودیعه، عبد الرحمن بن مدلج.

ابن عساکر در تاریخ دمشق، ج42، ص208 می‌گوید:و کتم قوم فما فنوا من الدنیا حتى عموا و برص

تعدادی از صحابه، کتمان کردند حدیث غدیر را و امیرالمؤمنین (علیه السلام) در حق آنها نفرین کرد و نفرین حضرت علی (علیه السلام) آنها را گرفت.

مرحوم علامه امینی (ره) هم نام تعدادی از اینها را در جلد اول الغدیر نام برده است.

اینکه علمای اهل سنت می‌گویند عقیده به خلافت حضرت علی (علیه السلام)، متهم ساختن صحابه است بر کتمان سخن پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)، این عباراتی است که در معتبرترین کتاب‌های شما آمده است.

اگر بنا باشد کسی که معتقد باشد صحابه، سخن پیامبر اکرم (ص) را کتمان کرد، دلیل بر بطلان مذهبش باشد، پس جناب احمد بن حنبل، رئیس حنابله که این حدیث را آورده و معتقد به صحت آن است، مذهبش باطل است. جناب ابن اثیر و ابن عساکر که از بزرگان شما هستند هم قائل به این عقیده هستند،پس مذهبشان باطل است.