سهو النبی و عصمت رسول الله

آیا حدیث «سهو النبی» که صحاح اهل سنت آمده است در عصمت رسول اکرم(ص) خدشه ایجاد می کند؟

قضیه سهو و نسیان نسبت به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم ، با کمال تأسف ، نه تنها در صحاح سته ؛ بلکه در صحیح بخاری و صحیح مسلم با اشکال مختلف نقل شده است .

صحیح بخاری از ام المؤمنین عایشه نقل می‌کند که پیغمبر اکرم در مسجد دید که یک نفر دارد یک آیۀ از قرآن را می‌خواند . پیغمبر فرمود :

سَمِعَ النَّبِیُّ صلى الله علیه وسلم قَارِئًا یَقْرَأُ مِنَ اللَّیْلِ فِی الْمَسْجِدِ فَقَالَ:یَرْحَمُهُ اللَّهُ لَقَدْ أَذْکَرَنِی کَذَا وَکَذَا آیَةً، أَسْقَطْتُهَا مِنْ سُورَةِ کَذَا وَکَذَا.این قاری قرآن چند آیه از قرآن را که ساقط کرده بودم به یاد من آورد!!!!(صحیح البخاری، ج 6، ص 111، ح 5042، کتاب فضائل القرآن، ب 27، باب مَنْ لَمْ یَرَ بَأْسًا أَنْ یَقُولَ)

إنّ الأنبیاء لم یورثوا دیناراً ولا درهماً

یکى دیگر از مواردى که مخالفین برای درست بودن کار خلیفه شان در جریان غصب فدک به آن استناد میکنند حدیث: «إنّ الأنبیاء لم یورثوا دیناراً ولا درهماً» است. آنها میگویند:«کلینى در کافى از ابى عبداللّه علیه السلام نقل کرده است که رسول خدا صلى اللّه علیه وآله فرمود:وإنّ العلماء ورثة الأنبیاء، إنّ الأنبیاء لم یورّثوا دیناراً ولا درهماً ولکن ورّثوا العلم، فمن أخذ منه أخذ بحظّ وافر.(کافى: 1 / 34 حدیث 1، باب ثواب العالم والمتعلّم.)همانا علما از پیامبران ارث مى برند; به راستى که پیامبران دینار و درهم به ارث نگذاشته اند، بلکه علم به ارث گذاشته اند. پس کسى که از آن برگیرد سهم بسیار برده است.وى ادامه مى دهد که مجلسى (مرآة العقول: 1 / 111 حدیث 1) از کلینى نقل مى کند و مى گوید:این حدیث دو سند دارد که سند نخست آن مجهول و دومین سند آن حسن یا موثّق است که از صحیح کمتر نمى باشند.

عدم عصمت رسول در سوره عبس

آیا در سوره «تولی» پیامبر(ص) را به خاطر بدخلقی و رو ترش کردن که مخالف عصمت حضرت است ،توبیخ می کند؟

شبهه:

در آغاز سورۀ مبارکۀ عبس :

عَبَسَ وَتَوَلَّى . أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَى .

گفته شده شخصی نا بینا وارد مجلسی شد که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم نشسته بودند و عده‌ای از مسلمانان هم گرد پیامبر جمع بودند . آن شخص نا بینا وارد شد یا در آن‌جا حضور داشتند ، پیامبر سخن می‌گفتند و سخن پیامبر را قطع کردند . نقلی و قولی هست که پیامبر برآشفتند و ناراحت شدند .

باقى گذاشتن ارث پیامبران

اهل سنت حدیثى در کتاب هاى مختلف خود از پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) به این مضمون نقل کرده اند که فرمود: نَحْنُ مَعاشِرَ الأَنْبِیاءِ لا نُوَرِّثُ ما تَرَکْناهُ صَدَقَةٌ: «ما پیامبران ارثى از خود به یادگار نمى گذاریم، و آنچه از ما بماند باید به عنوان صدقه در راه خدا مصرف شود».

و گاه آن را با حذف جمله اول، به صورت «ما تَرَکْناهُ صَدَقَةٌ» نقل کرده اند.سند این حدیث،  در کتب معروف اهل سنت به «ابوبکر» منتهى مى شود که بعد از پیامبر(صلى الله علیه وآله) زمام امور مسلمین را به دست گرفت، و هنگامى که حضرت فاطمه(علیها السلام) و یا بعضى از همسران پیامبر(صلى الله علیه وآله) میراث خود را از او خواستند، او به استناد این حدیث از دادن میراث به آنان سر باز زد!.

ایرانیان موسس شیعه؟

آیا ایرانیان موسس شیعه هستند؟!

اسلام و شیعه، همانند دوقلویی هستند که در یک لحظه از مادر به دنیا آمدند. نبی مکرم (صلی الله علیه و آله) که اسلام را در جزیرة العرب مطرح کرد، دوشادوش آن، بحث شیعه حضرت علی (علیه السلام) را مطرح کرده است. یکی از محققین حوزه علمیه کتابی نوشته که 42 روایت در منابع اهل‌سنت آورده که نبی مکرم (صلی الله علیه و آله) واژه شیعه را استعمال کرده است. یعنی قبل از آن‌که اسلام به گوش ایرانیان برسد، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) بحث شیعه را مطرح می‌کند. در اینجادو نمونه از مصادر اهل‌سنت را نقل میشود:

سلام و صلوات بر امامان

آیا سلام و صلوات بر معصومین و امامان بدعت است؟

شبهه:

چرا موقعى که شیعیان، نام امامان خود را مى برند به جاى رضى الله عنهم از سلام الله علیهم یا از صلوات الله علیهم استفاده مى کنند. در صورتى که بر طبق آیه شریفه } إِنَّ اللهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِیماً{; خداوند و فرشتگانش به روان پاک پیغمبر درود مى فرستند، اى اهل ایمان، شما هم بر او درود فرستاده و سلام گویید و تسلیم فرمان او شوید احزاب (33): 56. بنابراین سلام و صلوات مخصوص نبى گرامى(ص)اسلام است و شیعیان بر خلاف نص صریح قرآن، عمل مى کنند. آیا این کار هم بدعت و هم غلو نیست؟

امام علی و عصمت خویشتن

شیعیان ادعا مى‌کنند که امامان آن‌ها معصوم هستند؛ در حالى که على (علیه السلام) صراحتا در نهج البلاغه مى‌گوید که من فراتر از آن نیستم که خطا نکنم: «انى لست فى نفسى بفوق أن اخطئ».وقتى خود امام على (ع) مى‌گوید من فراتر از این نیستم که خطا مى‌کنم، شما کاسه داغ‌تر از آش هستید.

بحثی پیرامون آیه وضو

عناوین:

اولین اختلاف در وضو

در وضو دستان را چگونه بشوییم؟

حکم پاها چیست؟ شستن است یا مسح؟

قائلین به تجسیم در تشیع

وهابیون که اصول عقایدشان را از شیخ الاسلام ( ! ) ابن تیمیه فرا می گیرند ، قائل به تجسیم خداوند متعال می باشند . ابن تیمیه در الفتاوى الکبرى ج 5 ص 192 می نویسد :

" فما ثبت بالکتاب والسنة وأجمع علیه سلف الأمة هو حق وإذا لزم من ذلک أن یکون هو الذی یعنیه بعض المتکلمین بلفظ الجسم فلازم الحق حق ."

(پس آنچه که در کتاب و سنت ثابت شده و اجماع پیشینیان بر آن است حق است ، حتی اگر از این مساله لازم بیاید که خدا را همانی بدانیم که بعضی متکلمان آن را جسم نامیده اند ، زیرا لازمه ی حق حق است ! )

هر کس که به کتب اعتقادات وهابیون نگاهی اجمالی کند ، عقیده به تجسیم را در آن به طور آشکار خواهد دید. اما عجیب تر از این اعتقادشان ، نسبتی است که به شیعه می دهند و شیعیان را مجسِّمه (قائلین به تجسیم) معرفی می کنند !!

رواج عزاداری در دوره صفویه

آیا مراسم عزادارى از دوران صفویه رواج یافت؟ 

عزادارى بر امام‏ حسین علیه السلام از زمان شهادت او بوده است؛ ولى تا زمان آل‏بویه (در سال 352 ق) این عزادارى مخفى بود. قبل از قرن چهارم، عزادارى براى امام حسین علیه السلام ، علنى نبود و نهانى در خانه‏ها انجام مى‏گرفت؛ اما در نیمه دوم قرن چهارم، سوگوارى در روز عاشورا آشکار و در کوچه و بازار انجام مى‏یافت. عموم مورخان اسلامى - مخصوصاً مورخانى که وقایع را به ترتیب سنواتى نوشته‏اند؛ از قبیل ابن‌جوزى در کتاب منتظم و ابن‏اثیر در کتاب الکامل و ابن‏کثیر در کتاب البدایة و النهایه و یافعى در مرآت الجنان و ذهبى و دیگران - در ضمن ذکر وقایع سال 352 و سال‏هاى بعد از آن، کیفیت عزادارى شیعه را در روز عاشورا نوشته‏ اند.